“Gjenocidi”. Prezantohet libri i Rula Jebreal

Rosalba Panzieri

Në Prezantimi për shtyp i librit të shkrimtares palestineze Rula Jebreal me titull “Gjenocidi. Çfarë mbetet prej nesh në epokën neo-imperiale” u mbajt në Sala Caduti di Nassirya të Senatit të Republikës Italiane.

"Një snajper nuk mund të qëllojë një fëmijë dy herë gabimisht"

Rula Jebreal, gazetare dhe shkrimtare, ka shkruar një libër për Piemme Edizioni, të përcaktuar nga senatorja Alessandra Maiorino, e cila organizoi eventin e prezantimit, si "një grusht i domosdoshëm në stomak që përsëritet në çdo faqe".

Më 29 maj, në Senatin e Republikës, një sallë e tërë dëgjuesish e gjetën veten të shtypur midis pamundësisë për të dëgjuar dhe pamundësisë për të bërë sikur nuk po ndodhte asgjë, ndërsa folësit rrëfyen tmerret që po shkatërrojnë popullin palestinez në Rripin e Gazës. 

Fjalët e autorit kalojnë nëpër bojën e zhytur në kujtesën e gjakut, rezultati përfundimtar i një masakre ndaj njerëzve të pafajshëm dhe të pambrojtur, ferr në tokë për ata që e përjetojnë atë, e cila po zhvillohet në televizionin botëror, në inercinë totale të Evropës, nëse jo në bashkëpunim.

Rula Jebreal flet pikërisht për bashkëfajësi në librin e saj dhe për publikun, për një mbështetje vetëvrasëse me të cilën Perëndimi po e armatos Netanyahun për të shfarosur fëmijë dhe civilë, duke u çuditur dhe duke na pyetur se si do të shpëtojmë nga ky turp dhe nga zemërimi i viktimave. "Njëqind përqind e bombave - thotë Rula Jebreal - që qeveria izraelite hedh mbi kokat e fëmijëve palestinezë prodhohen në 3 vende, përkatësisht në Shtetet e Bashkuara, Gjermani dhe Itali. Nuk po e them unë këtë, është Borrell, ish-ministri i jashtëm evropian, i cili disa ditë më parë kërkoi të ndalonte dërgimin e këtyre bombave, nëse dikush është vërtet i alarmuar dhe i zemëruar për numrin e viktimave. Ky është një gjenocid perëndimor izraelit".

Dëshmia e Mark Perlmutter, kirurg amerikan i MSF-së

Nëse doni të imagjinoni ferrin, duhet të imagjinoni një vend në mendjen tuaj ku fëmijë të pambrojtur digjen në flakë, jetimë, të uritur, të etur, të amputuar pa anestezi, të vdekur nga septicemia, të shënjestruar qëllimisht nga snajperët. Nëse doni të kuptoni filozofinë e ferrit, duhet të mendoni për shkatërrimin e jetës dhe të çdo argjinature të shenjtë, duke menduar për një vend ku mjekët ekzekutohen sepse i shërbejnë jetës dhe gazetarët vriten bashkë me ta, sepse i shërbejnë të vërtetës. Sot ai vend është Gaza, siç na tregon Mark Perlmutter, një kirurg hebreo-amerikan për organizatën “Mjekët pa Kufij”. “Gaza është realiteti më i keq që kam parë në 30 vjet punë – thotë kirurgu – në skenarë të tmerrshëm, por asnjë nuk i afrohet këtij. Herën e fundit që Izraeli shkeli armëpushimin e rënë dakord me palestinezët ishte ora 2:30 e mëngjesit. Më thirrën urgjentisht dhe në dhomën e urgjencës dyshemeja ishte e mbuluar plotësisht me gjak, kishte fëmijë që po vdisnin nga gjakderdhja, të tjerë me gjymtyrë të amputuara që ngjiteshin me mundim pas këmbëve të mia me të vetmen gjymtyrë që u kishte mbetur. Spitali ishte plotësisht i zhveshur nga instrumentet dhe materialet e përshtatshme, më duhej të zgjidhja se kë të shpëtoja dhe kë të lija të vdiste”. Fjalë, ato të Dr. Perlmutter, të cilat bëhen gurë të një via crucis në librin e Jebreal dhe të cilat na vendosin para rënies së Konventave të Gjenevës, të cilat u lejojnë mjekëve të operojnë për jetë në zonat e luftës. 

“Një mjek, një kirurg ortoped, është torturuar dhe përdhunuar nga një ushtar izraelit me një perime të zhytur në gjak derri, për ta bërë të rrëfejë se ku fshihej Hamasi, pastaj i janë thyer gishtat. Shpesh flasim për pengjet hebrenj, por askush nuk flet për 350 mjekët që janë aktualisht në burg në Izrael. Ata janë në burg pa akuza, pa u përfaqësuar nga ndonjë avokat, pa pasur mundësinë të mbrohen. Edhe ata janë pengje, por Perëndimi nuk interesohet për ta”. Siç kujtoi dhe denoncoi Komiteti Qendror i FNOMCeO, “mjekët janë dëshmitarë të paqes në vendet e luftës”. Kirurgu e përfundoi fjalimin e tij duke shpjeguar se nuk duhet të kemi frikë të përdorim termin gjenocid për të folur për shfarosjen që po kryhet në Gaza.

Dënimi i një gjenocidi nuk do të thotë mbështetje e antisemitizmit

Juristja Chantal Meloni thekson aspektet e ndryshme, të përshkruara dhe të argumentuara gjerësisht në libër, që i atribuohen krimeve të luftës me risi të tmerrshme, duke përfshirë zhdukjet me forcë të mjekëve dhe punonjësve të shëndetësisë. “Një reflektim është i nevojshëm sepse pikërisht në Itali, në vitin 1998, u krijua Gjykata e Hagës, gjykata ndërkombëtare penale. Në fund të nëntorit të kaluar, kjo gjykatë lëshoi një urdhër arresti për krime lufte dhe krime kundër njerëzimit, përfshirë urinë, kundër kryeministrit Benjamin Netanyahu, i cili tani është në fakt një person i kërkuar ndërkombëtarisht. Qeveria ka detyrën të respektojë vlerën e këtij mandati”.

Rula përfundon duke thënë se nuk ishte ajo që zgjodhi titullin, por kërkimi i së vërtetës, si dhe fjalët e ekspertëve të mëdhenj ndërkombëtarë që e udhëhoqën dhe se akuzimi i atyre që luftojnë kundër shfarosjes së një populli tjetër për antisemitizëm është ofendues dhe manipulues.

Ajo që është e sigurt është se fenomene të tilla si turizmi makabër i organizuar nga disa izraelitë, të cilët paguajnë për të parë fëmijët që hidhen në erë me dylbi, janë një përdhosje e kujtesës së tmerrshme të çdo shfarosjeje, të çdo gjenocidi që ka kaluar dhe që nuk duhej ta kishim parë kurrë më.

Disfata më e madhe e një qenieje njerëzore është të bëhet ajo që i është bërë.