Neopacifizmi hipokrit dhe vetëshkatërrues dhe armët e paqes së drejtë

Paqja është një vlerë shumë e rëndësishme për të qenë objekt i përdorimit të rastësishëm, sipërfaqësor, instrumental dhe shpesh me keqbesim.

Diktatorët më të këqij luftënxitës rrallëherë deklarojnë se janë të dashuruar me luftën, por gjithmonë e shpallin veten në favor të paqes, paqes së tyre, bazuar në imponimin e sundimit të tyre me dhunë, paragjykime dhe çdo lloj abuzimi. Ndërtimi dhe mbrojtja e paqes nuk mund të kufizohet në deklarata pak a shumë të sinqerta. 

Mos i nënvlerësoni rreziqet

Ato kërkojnë vlerësim të kujdesshëm të rreziqeve që paraqesin doktrinat dhe praktikat që bazohen në shkeljen e rregullave ndërkombëtare mbi të cilat është ndërtuar koncepti modern i bashkëjetesës paqësore.

Nënvlerësimi i rrezikut që dikush mund të dëshirojë të abuzojë me fuqinë e tij ushtarake duke përfituar nga orientimi pacifist i të tjerëve është mënyra më e keqe për të promovuar vlerën e paqes. Një botë pa armë është e dëshirueshme, me kusht që të gjithë të pranojnë të heqin dorë nga ato.

Bilanci i fuqive ushtarake

Nuk mund të ketë paqe nëse të gjithë çarmatosen përveç dikujt. Për këtë arsye nuk ka asnjë kontradiktë mes të pasurit armë dhe të qenit në favor të paqes. Në të vërtetë, ekuilibri midis pajisjeve ushtarake të kampeve kundërshtare është garancia më e mirë që asnjëra palë nuk tundohet të dëshirojë të sulmojë tjetrën.

Bilanci i terrorit, i bazuar në kërcënimin e një shkatërrimi të sigurtë të ndërsjellë të dy superfuqive, BRSS dhe SHBA, garantonte një periudhë të gjatë paqeje të cenuar nga luftërat që u zhvilluan në tabela të tjera shahu, por që prekën Evropën. Me agresionin që po vazhdon prej dy vitesh ndaj Ukrainës, gjithçka ka ndryshuar. 

Toleranca ndaj Putinit nuk ka dhënë rezultat

Ndryshimi kishte filluar tashmë me agresionet e Putinit në Abkhazi, Osetia, Çeçeni, pastaj me aneksimin e Krimesë. Ishin këto akte që nuk u pasuan nga asnjë reagim proporcional dhe bindës nga perëndimi që e bindën diktatorin rus se mund të ishte më i guximshëm. Dhe ai e bëri këtë duke synuar të pushtonte të gjithë Ukrainën. Një projekt i cili, pavarësisht dështimit të dukshëm ushtarak, mbetet një nga objektivat kryesore të “ripushtimit” që Kremlini ëndërron të veprojë në dëm të vendeve që janë çliruar 30 vjet më parë nga zgjedha e komunizmit imperialist sovjetik.

Shpenzimet ushtarake dhe garancitë për paqen

Pra, le të flasim për paqen, por në një mënyrë serioze. Dhe e vetmja mënyrë e drejtë për ta bërë këtë është t'u tregojmë atyre që kanë sulmuar paqen dhe atyre që do të donin ta imitonin se ky plan kriminal është i dënuar të dështojë. Për këtë arsye, debati për rritjen e shpenzimeve ushtarake në vendet e Kontinentit të Vjetër duhet të pastrohet nga mbeturinat e një pacifizmi të vetëquajtur hipokrit dhe vetëshkatërrues dhe të kthehet në termat e tij konkretë.

Ka vetëm një pyetje: me këto nivele dhe me këtë cilësi të shpenzimeve ushtarake, a mund të thotë Evropa se është e sigurt nga trazirat e tjera që tashmë janë teorizuar nga Putini, pa pasur nevojë të kërkojë hapjen e pamundur të ombrellës bërthamore amerikane?

*Botuar në Diskutim